głowę i przez zmrużone oczy badał efekt swych wysiłków na niepokalanie lśniącym pantoflu. <br>- To ty masz dziecko? - spytała pani poważnie. <br>- A pewnie, że mam! O, tam łazi - powiedział chłopak. - Proszę o drugą nóżkę, pani dobrodziejko. <br>Pani Romeyowa postawiła drugą nogę na stołku. <br>- Sam na nie pracujesz? - spytała patrząc na jasnowłosego malca, który grzebał się w rynsztoku. <br>- Pan radca nie chce na niego pracować ani pan prezes - powiedział chłopak z humorem - to już chyba ja muszę. <br>- To twój brat? <br>- Brat to brat! - przyznał zgodnie. - Tylko że to siostra! <br>Pani Romeyowa podniosła głowę i patrzała na białe, pierzaste obłoki, sunące po szafirowym niebie