jakieś kiczowate wyobrażenie o sobie: raz byłem bojownikiem antykomunistycznym, kiedy indziej wnikliwym intelektualistą zadającym pytania światu, wreszcie gorliwym chrześcijaninem gorąco pragnącym zbawienia bliźnich. <br>A teraz - rozjeżdżam się. Kim innym jestem w pracy i tego siebie wbitego we włoskie garnitury, z ciężkim szwajcarskim zegarkiem na przegubie przecież nie traktuję serio, bo mam w zanadrzu strzępy wyobrażeń o tym, co zrobię, gdy wreszcie wyzwolę swoje prawdziwe "ja". Tylko że te wizje wciąż blakną i blakną, a chwila wielkiego spełnienia jakoś, kurwa, odpływa w niebyt.<br>Nie wiem, w jakim filmie gram. Czy to przedłużająca się końcówka dramatu, gdy po wielu perypetiach, przełomach, zwrotach akcji następuje sielanka