gdy mnie już nie będzie na świecie. Myślę sobie: po iluż to ludziach tylko takie schody zdeptane zostały? <br> Jak ona umierała? Byłam za mała, żeby cokolwiek rozumieć. Powiedzieli, że wyjechała daleko, i ja gniewałam się, że mnie zostawiła, że nie zabrała mnie z sobą. Nie mogłam pojąć, że mamusia, moja mamusia mogła być taka niedobra! Dopiero w trzy lata po śmierci zaprowadzili mnie na jej grób.<br>Teraz pójdę do niej. Żebym chociaż mogła w to wierzyć, że gdzieś tam jest jej cząstka. Ale - nie. Pustka. Wielkie nic. Ziemia i robaki. Nawóz. Ona istnieje tylko w mojej pamięci. <br>Mamusia - dziecko, mała dziewczynka