odbiorców, obiektywizuje własną. Jest graczem, który postępuje zawsze tak, aby siebie samego odnaleźć w spojrzeniu i świadomości innych.<br>Szaleńcze przedsięwzięcie! Przynajmniej od chwili, kiedy stało się świadome. Artysta chował się niegdyś za harmonię czy sprawiedliwość: one właśnie miały go zaprowadzić do upragnionego czytelnika.<br>Przygładzał się więc, stroił i uczył dobrych manier, aby nie razić w tak dostojnym towarzystwie. Teraz jednak musi narzucić się innym bez niczyjej pomocy. Co więcej, objawia się w swej pokraczności i nieudaniu. Nie może dłużej ukryć, że najbardziej zależy mu na tym, aby ludzie uznali w nim właśnie dziwaczność, pokrętność, osobliwość - wszystko, co różni go i oddala