po pogrzebie. Tylko Niemcy nadwołżańscy chodzili uśmiechnięci, bo ich nie brano do wojska. <br>Łarysa po robocie siadywała na swoim wyrku bez ruchu, przygarbiona, z opuszczoną głową, i trwała tak godzinami, nie odzywając się do nikogo, nie zwracając najmniejszej uwagi na żywą krzątaninę w baraku. Nie słyszała, co do niej mówiono, martwiała w oczach. Uszanowały tę żałobę pierwszego wieczoru, drugiego patrzyły z niejakim zdziwieniem, trzeciego jej zachowanie wydawało się już niepokojące. Sprowadziły młodą, postawną Ukrainkę, słynącą z nieposkromionego humoru, taką, co by diabła samego wyciągnęła z pieca na łopacie. Ta przyjrzała się Łarysie bez słowa i postanowiła ją uczesać, nie odzywając się