uruchamiamy wielu naszych możliwości. Wypieramy się wewnętrznej prawdy w imię korzyści. Nie mamy nieraz odwagi żyć po swojemu i jedynie zastępczo - w powieściach, sztukach czy filmach - odnajdujemy te wartości, które pragnęliśmy urzeczywistnić sami. Połowiczny sposób istnienia ma też swoje źródło w nieufności i nieumiejętności oddania się czemuś w pełni. Nakładamy maski, zachowujemy się nieautentycznie i w rezultacie nawiązujemy jedynie powierzchowne związki z innymi ludźmi. Nie prowadzimy rozmów istotnych, które byłyby pomocne w poznawaniu siebie i tego, co decyduje o sensie naszego istnienia.<br>Słuszny jest bunt wobec traktowania człowieka jako elementu - i to niewiele znaczącego - życia zbiorowego. Poddajemy się wprawdzie pewnym koniecznościom