którego stereotypowym modelem pozostał Tomasz Edison, najwyraźniej zamiera. Miejsce jednoosobowej inwencji zajął zbiorowy trud konstruktorów pracujących wedle planowo rozdzielonych zadań nad wielkimi przedsięwzięciami, których nikt nie potrafi objąć we wszystkich szczegółach. Stąd rosnąca anonimowość wielkich zdobyczy technologicznych stulecia: wynalazcy lokomotywy parowej, radia, telefonu znani są każdemu z nazwiska; konstruktorzy radaru, maszyn matematycznych, laserów, sztucznych satelitów są, mimo olbrzymiego rozrostu informacji, bądź nieznani potocznej opinii, bądź nawet prawie nie mogą być znani z uwagi na trudność wyraźnego rozdziału zasług w osiągnięciach wieloosobowych zespołów twórczych. To samo zjawisko, choć mniej jeszcze zaawansowane, występuje w nauce. Erupcja wielkiej inicjatywy jednostkowej, której można w całości przypisać