warszawskiego, jeśli przez kadry rozumiemy narzędzia wytwórcze, a wykształconych absolwentów traktujemy jako efekty produkcyjne. W ostatnich 2 latach problem został częściowo rozwiązany przez otwarcie w Warszawie szeregu studiów podyplomowych, doktoranckich itp. Powstaje pytanie, czy to już wszystko co można zdziałać i czy relacje zachodzące pomiędzy wyposażeniem szkół wyższych w bazę materialną i w kadrę oraz pomiędzy liczbą kadry a zadaniami w dziedzinie kształcenia są prawidłowe?<br>Problem nauki to tylko jeden z elementów miejsca i roli Warszawy w infrastrukturze społecznej. Sądzę jednak, że podane relacje można zaobserwować zarówno w dziedzinie kultury, sztuki, środków masowego przekazu, że nie wspomnę o roli administracji czy