możliwości tworzenia się odspojeń i separacji (przez wodę) spodu lodowca od podłoża. R. Le B. Hooke i in. (1990) rozważali przyczyny, na skutek których zmienione ciśnienia wód podlodowcowych są często większe niż obliczone teoretycznie. Wiąże się to z zagadnieniem wielkości odspojeń i kształtu przekroju poprzecznego kanałów podlodowcowych, jak również ich meandrowania. Autorzy ci uzyskali dobrą zgodność pomiarów i wyliczeń ciśnienia tych wód m.in. w lodowcu Storglaciären i Austdalsbreen. Odeszli oni od półkolistego kształtu kanału ujętego modelem H. Röthlisbergera (1972) na rzecz niskiego i szerokiego kanału o przekroju w formie połowy soczewki – kształt stropu to łuk koła o długim promieniu