kierownika - tego wyboru, wyczerpali dostępne możliwości i stanęli wobec alternatywy: albo ryzykując życie swoje i ratowanych zjeżdżać studnią w celu namacalnego stwierdzenia zgonu, albo uznać, że nie istnieje taka konieczność - trzeba więc ratować tych, którzy żyją!<br>Na zakończenie tej trudnej sprawy osobiste wyznanie, o tyle na miejscu, że ilustruje ono mechanizm niektórych reakcji. Otóż ja z ulgą przyjąłem wiadomość, że grupa szturmowa wycofuje się z wyczerpanymi grotołazami, bo to oznaczało jedno - nie muszę, pokonując narastający lęk, zjeżdżać w głąb jaskini, nie muszę się już obawiać utopienia czy odcięcia przez wodę, z każdym metrem wzwyż będę za to przybliżał się do świata