bokiem". Nie wspomina jednak o wizerunku własnym Nowej Fali w latach siedemdziesiątych. Wydawało się wtedy, że Nowa Fala zupełnie nie potrzebuje jakichś samotniczych poetów, nastawionych kontestacyjnie nie wprost przeciw władzy, prasie czy komitetom wojewódzkim, ale przeciw ograniczeniom samej istoty ludzkiej egzystencji. Cokolwiek poszczególni poeci Nowej Fali pisali o istocie bytu, metafizyce czy bólu egzystencji, nie byli zbyt dobrze nastawieni ani do tak zwanej emigracji wewnętrznej, ani do skrajnego indywidualizmu Wojaczka. Postulowali czynny udział poetów w życiu społecznym i politycznym.<br> Co innego, że tamte lata bez postaci Wojaczka nie dają się w pełni opisać. W roku 1976, a więc pośmiertnie, ukazały się