ten ból - dowód rzeczowy ich i zarazem mojego istnienia - jest bezsprzecznie i nieodwołalnie prawdziwy.<br> Z tego punktu widzenia wydawało mi się zawsze, że niewiele wyjaśnia zaliczanie mnie do kategorii poetów "politycznych", czy w ogóle samo - tak pospolite ostatnio - rysowanie nieprzekraczalnej linii podziału między poezją "polityczną" (czyli złem koniecznym) a poezją "metafizyczną" (czyli tym, co porządny poeta pisać powinien i co pisałby, gdyby mu czasy pozwalały). Mógłbym tłumaczyć, że na przykład moje wiersze o betonie spółdzielczych bloków czy o staniu w kolejce pod sklepem mięsnym są w równej mierze "polityczne" jak "metafizyczne", wynikają tak z poczucia ludzkiej solidarności jak i z doznania