ucieczki przed wojną, biedą, gwałtem i czystkami etnicznymi. Również pojęcie i praktyka ludobójstwa nie należą do przeszłości"&lt;/&gt;.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br>&lt;tit&gt;Poczta "Fusów"&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Dwaj ambasadorzy&lt;/&gt;<br><br> Danielowi Passentowi ("Ambasador", POLITYKA 21) nie spodobała się moja recenzja z powieści Marka Nowakowskiego "Honolulu", zamieszczona w dwutygodniku "Ex Libris". Nie podnosiłbym w tej sprawie pióra, gdyby nie szczególna metoda polemiczna, jaką posłużył się red. Passent. Od blisko czterdziestu lat Marek Nowakowski pisze powieści i opowiadania w myśl tej samej metody literackiej: wątek książki oparty jest na autentycznym zdarzeniu, a prawdziwe, wzięte z życia postacie służą jako pierwowzory literackich bohaterów. Z tego materiału Nowakowski buduje beletrystyczne sytuacje, charaktery i dylematy