dotyczyła materii niewartej literatury. Ot, choćby takiego niewinnego konkursu: ustawiamy się rzędem w toalecie ośrodka wypoczynkowego, a wygrywa ten, kto trafi "w dziesiątkę" pisuaru z największej możliwej odległości. Wygrałem kiedyś taki konkurs (wstyd się dzisiaj przyznawać do takich idiotycznych wyczynów, ale cóż, tak to było i tak się zachowują młodzi mężczyźni wypuszczeni na kilka dni ze szkoły średniej), ponieważ jako jedyny nie miałem za sobą ściany. <br><br>To był zresztą jakiś wyjątkowy dzień, bo w lesie na wznak leżał Sebastian. Leżał z rozłożonymi dłońmi i najwyraźniej nie czuł się najlepiej. Nie pamiętam, cośmy wtedy świętowali, ale pamiętam, że Sebastian nie miał zęba