jej warkocze... <br>- Nie pamiętam - odrzekła wolno Zuzia. <br>- Pierwszego dnia urwałaś jej głowę i była awantura, nawet dostałaś w pupę. A potem zaniosłyśmy ją do kliniki lalek na Poznańskiej. W drodze powrotnej pogodziłyśmy się, kupiłam ci loda. Takie rzeczy zostają w pamięci na zawsze. Przypomnij sobie! Przypomnij sobie, jak ta lalka miała na imię!<br>Zapadła cisza. Ewelina czuła uderzenia serca w skroniach, w gardle, brakowało jej tchu. To wyglądało jak przesłuchanie. Hanka zbyt ostro potraktowała Zuzię. Miała teraz żal do siebie, że tak łatwo dała się usunąć w cień. Ona by inaczej to rozegrała. Może nawet nie powiedziałaby wszystkiego. Prawda powinna docierać do Zuzi