spędził w Rzymie ponad ćwierć wieku jako wygnaniec z rodzinnej Wielkopolski. W okresie bismarkowskiego <name type="tit">Kulturkampfu</> prowadził walkę w obronie praw Polaków w Prusach i praw Kościoła katolickiego. Został za to uwięziony przez Prusaków i pozbawiony możliwości sprawowania funkcji duszpasterskich jako arcybiskup gnieźnieński i poznański. Kiedy przebywał w więzieniu, Pius IX mianował go kardynałem. Uwolniony, nie mógł już wrócić do Poznania, nakazano mu bowiem opuścić Prusy. Udał się do Rzymu, by przyjąć ofiarowane mu przez papieża członkostwo Kongregacji Soboru, Indeksu, Studiów i Spraw Kościelnych Nadzwyczajnych. 3 marca 1876 roku przedstawiciele Kurii Rzymskiej i Polacy bardzo uroczyście powitali polskiego kardynała na rzymskim dworcu