przewidzieć jej losów przyszłych. Można tylko stwierdzić istnienie tej krzywej i nic więcej. Z pewnością zespoły pojęć istniejących u źródła ludzkich czynów kształtują historię, lecz jak gdyby z ukrycia, niedostrzegalne w obiektywnej wymowie faktów. I humanitarysta ma swoją rację równając zbrodnie i kary, sprowadzając krzywdy ludzkie i cierpienia do wspólnego mianownika. W historii rzeczywiście nic się mimo niepowtarzalności faktów nie zmienia. Zmieniają się tylko kulisy, dziwny świat, w którym poprzez wieki człowiek się tłucze od nieba do piekła. I tylko odmienność intencji, które raz inkwizytorowi w imię miłości bliźniego i w trosce o zbawienie jego duszy kazały rzucać na stos heretyka