łączącej ludzi poza czy ponad ich życiem i czasem, usłyszałem od niego już wtedy, przy pierwszym naszym spotkaniu. A że płaci się za nią, tę cudowną łączność, pełną cenę życia, dowiedziałem się wkrótce z niepokaźnej z wyglądu broszurki.<br>Moje spacery z matką na co dzień. Zwykle wychodziliśmy na główną ulicę miasta, wytyczoną po linii prostej lepiej, niż to ja potrafiłem na lekcji geometrii z linijką w ręku. Po drodze omijaliśmy duży, pusty plac wybrukowany kocimi łbami. Ten plac pamiętam dobrze. Kojarzył mi się z reprodukcją obrazka, którą widziałem u matki. Obrazek był rodem z koszmarnych majaków, bałem się go. Przedstawiał plac