Temat ludowy szybko został przez Wedekinda przestylizowany w idyllę, ale w świadomości młodych romantyków nie tylko do tego sprowadzała się rola ludu w teatrze, widziano go jako wymarzoną tłumną publiczność, stanowiącą o powodzeniu spektaklu. Fryderyk Schlegel twierdził już w 1796 roku w Charakterystyce greckich tragików, że słabość współczesnego teatru wynika między innymi z lęku przed wprowadzeniem ludu jako bohatera dramatu i z braku wśród publiczności ludu, który w teatrze greckim reagował na spektakl wspólnie i entuzjastycznie.<br>Rewolucja zdewaluowała ideę porządku, wyzwalała spod jej presji także myślenie o sztuce. Od początku lat dziewięćdziesiątych XVIII wieku w Niemczech próbowano przekreślić normatywny aparat klasyków. Fryderyk