ogranicza się do negocjacji i cieszymy się, że zamknięto ten lub inny ich rozdział. Natomiast z badań opinii publicznej w Piętnastce wynika, że ludzi nie obchodzą żadne techniczne sprawy. Polaków w Unii zwyczajnie nie chcą, gdyż - słusznie czy nie - przeraża ich przestępczość i korupcja, razi bieda i zagrożenie dla własnych miejsc pracy. Politycy bardzo rzadko płyną pod prąd opinii publicznej, a już na pewno trudno będzie znaleźć takich, którzy zechcą angażować swój autorytet, by prostować takie przekonania albo budzić we własnych krajach sympatie dla cudzoziemców.<br>A ostatecznym kryterium przyjęcia Polski nie będzie pomyślny wynik negocjacji. Ostatecznym kryterium stanie się po prostu sympatia