kiwa ręką:<br>- Idziemy.<br>Teraz bardzo szybko uczę się skakać w rytm pieśni. Nie słyszę co prawda korkowania i szlifowania, ale potrafię odczekać odpowiednią chwilę po trelowaniu i wykonać dwa skoki. Początkowo koryguję to jeszcze obserwując Wiktora, ale już po chwili skaczę naprawdę sam! Tajemniczy ptak hipnotyzuje mnie swą pieśnią. Czasem milknie, a gdy odzywa się znowu, przepuszczam jedną pieśń i skaczę w takt następnej. I choć robię dokładnie to samo co Wiktor, to jednak nie patrzę już na niego. Chyba instynkt podpowiada mi kolejne kroki, bo doświadczenia nie mam przecież żadnego. Później, po toku, Wiktor powiedział, że nie widział jeszcze, by