z okolicznych zubożałych dworów.<br><br>Czasami zagląda tu pani Franciszka Widacka, ale wizyty matki nie sprawiają córce radości. Zawsze ją czymś ukłuje, a to, że jest rozwódką, a to, że niefortunny związek z doktorem Święcickim jeszcze bardziej pogrążył ją w opinii uczciwych ludzi, a to, że sili się być sawantką, wygląda mizernie i niepociągająco i nie ma jej co zazdrościć pisarskich sukcesików, bo: - Liziu kochana, cóż to jest "ta sława literacka, która ani nie uzdrawia, ani nie posila". Zdrowie i duchowy posiłek można tylko znaleźć w szczęściu rodzinnym, z mężem - u boku, tak jak ja z Konstantym. - Słowa matki to igły w