płaszcza, zawinął nogawice spodni i zapalił latarkę. Zobaczył wywróconą beczkę i rozlane po chodniku wapno. Błękitny promień wydawał się niepewny i bezradny. Chirurg zeskoczył na chodnik i sprężystym, raźnym krokiem poszedł ulicą w kierunku Szpitala Wszystkich Świętych.<br>Lecz nie zdążył jeszcze przejść dwudziestu kroków, gdy zobaczył dwie świecące się kropki mknące wprost na niego, które rosły mu w oczach. Jednocześnie wiatr rozpędził chmury i oto część nieba stała się prawie jasna. Chmury rozsuwały się coraz bardziej, aż wreszcie powietrze stało się przejrzyste i wtedy wyjaśniło się, że do nocy jeszcze było daleko i że dopiero zapadał zmierzch. Rozproszona mgła uciekała wzdłuż