tego aby bez rozpaczy wymówić jego imię, nie wspominane latami. Od ponad trzech dziesięcioleci nazywała go mężem Ewy nawet gdy po raz pierwszy o ojca zapytała Bogna, nawet w modlitwie.<br>- Opowiedz o nich - prosi Ulka.<br>- Bogna nie mówiła?<br>- Bogna powtarza tylko co usłyszała od ciebie.<br>Bognie biologiczna matka wydawała się młodo zmarłą starszą siostrą. W innej roli nie umaiła jej sobie wyobrazić. Prawdziwą matką pozostała dla niej na zawsze Marta i tak ją nazywała.<br>- Ty jedna ich pamiętasz.<br>Lata nie zatarły ani cierpienia ani wspomnień. Są w niej zawsze. Czasami bolą łagodniej, czasami ostrzej. I nie zatarły ostatniego obrazu. Widzi ich