mnie...<br>Było w nim pragnienie, cierpienie, może potrzeba czułości i zrozumienia. I chyba właśnie dlatego, Iw, tak szybko mu uległaś. Wydał ci się równie samotny jak ty, właśnie teraz, kiedy zabrakło Eduarda. Patrzysz w jego oczy i zastanawiasz się, czy rzeczywiście kocha cię aż tak, jak opowiada.<br>Wzrusza cię ta młodzieńcza miłość, w którą przecież trudno uwierzyć. A szczególnie trudno właśnie tu, w "Adrii", wśród wyrafinowania, rozpasania, perwersji, fordanserek, prostytutek damskich i męskich, wszelakich łajdaków i hochszaplerów, cyników i bawidamków, przechwalających się swymi flirtami i romansami. A tu nagle wpada do twojej garderoby nieznajomy student, pierwszy raz widzisz go, niemal cię