dwóch dziś już bardzo starych ludzi - sława<br>dosięgła ich późno, u Villona była jeszcze późniejsza i jeszcze<br>błyskawiczniejsza niż u Bissi`ere'a - pracują dalej w tym samym co całe<br>życie rytmie, jakby nie zmienili w ogóle stylu swego życia. Villon nie<br>opuścił starej, zapuszczonej, źle opalanej pracowni. Ten ponad<br>osiemdziesięcioletni "młodzieniec" wstaje co dzień o ósmej i<br>natychmiast wchodzi w pracę. Bissi`ere pół roku w Paryżu i pół na<br>południu, w swym domu rodzinnym, na nagim wapiennym płaskowzgórzu<br>pracuje z nie mniejszą świeżością i nie mniejszym zapałem. Dziś obaj<br>dają prace najrzadszej wartości i jakże naturalnie wyrastają one z<br>wielkiej