intensywnością wnętrze komnaty i cały naokoło niej istniejący budynek. Zarówno komnata jak zamek są - wspartymi przez tekst - tworami jego wyobraźni. Kształty budowli są świetnie wyczuwalne, ale każdy może wyobrażać je sobie inaczej, nie narzuca ich wola reżysera.<br>Gdy czyta się dramaty niepolskich romantyków, ponura "osobowość" zamku nie uderza aż tak mocno. W zamku mogą dziać się rzeczy straszne, ale w teatrze jest tylko miejscem akcji - gdy w polskich dramatach zamek, zindywidualizowany i groźny, dzięki potędze dziwnej "osobowości" stanowi aż osobliwą konkurencję dla postaci scenicznych. Nastrój zamku, często eksponowany w romantycznym teatrze, mocniej jeszcze wkracza do teatru wyobraźni czytelnika. W dramatach Słowackiego