rozumie inaczej, znacznie szerzej niż jego poprzednicy. Uważa mianowicie, że naśladować doskonały wzorzec można w trojaki sposób. Po pierwsze, zapożyczając z cudzego dzieła zwroty, opisy i obrazy oraz zespalając je zręcznie z własnymi; po drugie, swobodnie wykorzystując i dowolnie przerabiając obiegowe wątki tematyczne arcydzieł literatury światowej; po trzecie, wykorzystując bons mod`eles jedynie jako najogólniejszy i pierwszy impuls twórczy, jako pobudkę do „nowych myśli, obrazów, opisów i porównań, które zresztą wszystkie są własnością poety. Takie naśladowanie daje mu słuszne prawo do sławy twórczego talentu, bo i sam własnorodny geniusz czerpa już w przyrodzeniu, już w religii, już w dziejach, już