jego pasją. Wiele z nich wybieraliśmy razem, zwłaszcza na placówce w Rzymie, dokąd zesłano nas w latach sześćdziesiątych, po oskarżeniach o odchylenie. Wtedy kupowaliśmy za dużo ubrań, jakbyśmy chcieli dać do ręki dowód strażnikom czystości doktryny. Pamiętam jedwabne, kupione w Wenecji na &lt;name type="place"&gt;Calle dei Fabbri&lt;/&gt;. Wąskie, wkrótce potem przestały być modne. Zostały wyparte przez te szersze, wiązane w duży węzeł, podwójny.<br>Po powrocie, w latach siedemdziesiątych, rozluźniły się normy. Aparat się przebierał. Spółdzielnia krawiecka Ambasador nie mogła nadążyć z krojeniem nowych marynarek, wciętych i dwurzędowych. Filcowe kapelusze z szerszym, niby horyzont, rondem zastąpiły wcześniej obowiązujące płytkie myśliwskie kołpaki (gustowali w nich