wartości i przyznać jednym pierwszeństwo nad innymi.<br><br> W poprzednim liście wysunąłem wątpliwość, czy poczucie etyczne, pozbawione oparcia i uzasadnienia metafizycznego nie prowadzi nas na manowce. Przyznam się, że nie jestem w stanie stanowczo na to odpowiedzieć. Jest to wielki dylemat cywilizacji, za wielki, abym odważył się go rozwiązać. Jedyne co mogę - to wyrazić nadzieję, że aktywność umysłu ludzkiego nie pozostawi instancji etycznej bezbronną i oddaną na pastwę zbiorowych obłędów - ale, że czerpiąc z niej pewne ogólne wskazówki kierunku, odpłaci należytym jej umotywowaniem. Czy będzie to podbudowa metafizyczna? Może. Plącze mi się po głowie Max Scheler - niestety słabą jego stroną jest to