seryna i jedna treonina). Ten wybuch modyfikacji poprzedzający mitozę został nazwany superfosforylacją H1 [P81, s. 133]. Obejmuje ona wszystkie cząsteczki H1 i wprowadza do nich maksymalną liczbę grup fosforowych (od 6 u ssaków do 2428 w przypadku Physarum polycephalum [143]. Fosforylacja w interfazie jest bardziej specyficzna. Dotyczy pewnej tylko liczby molekuł H1, będąc bardziej wybiórczą pod względem rodzaju fosforylowanego aminokwasu oraz jego umiejscowienia w cząsteczce. Fosforylacja histonu H3 jest ściśle skorelowana z kondensacją chromosomów; odbywa się tylko w mitozie, a jej maksimum przypada w metafazie. W komórkach HeLa dotyczy seryny w poz. 10 (por. [P81, s. 139]). Fosforylacja histonu H2A cechuje