myśl o wielkim Marsjaninie słowa utknęły mu w gardle. Zrobiło mu się nagle zimno i nieswojo. - Jeżeli mi się uda, to chodu! Zwiewam, a ty zostaniesz i sprawdzisz, co jest w grocie.<br>Mandżaro głębiej nasunął kapelusz na oczy. Przed sobą widział białą postać Paragona i na sam jej widok zimne mrowie przebiegło mu po plecach.<br> - Cześć! - szepnął Paragon. Jego biała postać, prowadzona nikłą strugą światła bijącego z latarki, znikała wolno w drugim tunelu podziemnego korytarza.<br>Zbliżał się do miejsca, gdzie korytarz nagle zaczynał opadać ku grocie. Odetchnął. Mimo przejmującego chłodu czuł, że spocona koszula klei mu się do ciała. Miał ochotę