rozciapane jak stary cebrzyk bez obręczy. Gdy z garderoby wychodził znajomy gość, Miecio wskazywał nań brodą i mówił: "O, już lezie ten szmaciarz . A potem temu samemu gościowi usługiwał: "Służę uprzejmie, dla pana choćbym spod ziemi miał wyciągnąć, to znajdę tę gazetę". Jeżeli to słyszał któryś z kolegów, wówczas Miecio mrugał doń porozumiewawczo: "Ale go bujam, co?" Często w obecności kolegów (przy jednym nie opłacało się tego robić) rzucał gniewne spojrzenia na starego Pancera i jakby sam do siebie mówił: "Mógłby już ten stary pryk wynieść się stąd i nie śmierdzieć tu". Ale zawsze był pierwszym, który przynosił staremu dzienniki czasem