ze środowiskami o dużej wilgotności. Swoista dla mszaków jest budowa zarodni z osią (columella), która rozwinęła się już we wczesnym dewonie (Sporogonites), i brak ligninowych wzmocnień komórek przewodzących wodę. Typowe wątrobowce znane są od środkowego dewonu (Sciadophytopsis z Podola), mchy zaś o gametofitach pokrytych liśćmi od wczesnego karbonu. Niewysokie sporofity mszaków nie wymagały szczególnych urządzeń do pompowania wody do góry.<br>Powstanie tkanek przewodzących Sporofit pierwotnych roślin lądowych rozwijał się z zygoty nie opuszczającej swojego miejsca w lęgni. Nie był jednak tylko uniesionym w górę wyrostkiem, lecz rośliną podobną do gametofitu, choć odeń wyższą. Uniesione pędy z zarodniami pełniły również funkcje fotosyntetyczne