poganiających nas kaprali byłem w dobrym, powiedziałbym uroczystym nastroju. Właśnie dzisiaj już za kilka godzin, po sześciu tygodniach oglądania brudnych pomieszczeń unitarki, ustawiania się na zbiórkach kilka razy na godzinę i oglądania świata przez szyby jadącego do Wieliszewa autobusu, miałem znowu na kilka dni odzyskać wolność. Zdjąć z siebie wojskowy mundur i być sobą a nie kanonierem Pasławskim, którego prawa i zakres zachowań wyznaczał regulamin Wojska Polskiego. <br>Nie mogłem się doczekać momentu kiedy przyjadę do domu i wybiorę się na spacer po pobliskich pagórkach. Pobędę chwile w samotności, której mi w wojsku brakowało i przemyślę wszystko to co do tej pory