oraz struktury, ponad 100 kwadratów o powierzchni 1 m2 każdy. Dało to materiał do szeregu przeliczeń i opracowań graficznych, obrazujących podobieństwa składu gatunkowego, pokrycia terenu przez roślinność itp. Okazało się przy tym, podobnie jak przy studiach mikroklimatu i gleby, że obrzeża lasu pod względem jednych cech bardziej zbliżają się do muraw, pod względem innych - do lasu. Rozdział czwarty dotyczy również stosunków fitosocjologicznych w omawianej grupie zbiorowisk, ma jednak znacznie szerszy, syntetyczny charakter. Autor opiera się tu w szerokiej mierze na literaturze, uwzględnia zagadnienia z zakresu syntaksonomii i geografii roślin. Stara się wykazać, jakie są obiektywne kryteria zaliczania kserotermicznych zbiorowisk murawowo-leśnych