1997 roku czytelnia przeniosła się do nowej siedziby, minister kultury zlecił architektowi &lt;name type="person"&gt;Normanowi Fosterowi&lt;/&gt; przebudowę placu. &lt;name type="person"&gt;Foster&lt;/&gt; do zamówienia podszedł z właściwym sobie rozmachem. Dziedziniec przykryła przezroczysta kopuła ze szkła i metalu. <br>Do jej budowy zużyto 3300 trójkątnych kawałków szkła o wadze 315 ton oraz 478 ton stali. Dzięki kopule muzeum zyskało nową, naturalnie oświetloną przestrzeń wystawienniczą. Chociaż projekt &lt;name type="person"&gt;Fostera&lt;/&gt; zyskał przychylność krytyków, nie obyło się bez kontrowersji. Wszystko przez użyty do remontu dziedzińca, sprowadzony z Francji kamień. Jest on nieco jaśniejszy od portlandzkiego kamienia użytego do budowy Muzeum w 1823 roku. &lt;au&gt;(SR)&lt;/&gt;&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="letter" sub="culture" sex="m"&gt;&lt;page nr=18&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Listy pieczętowane sosem&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;Makłowicz do Bikonta&lt;/&gt;<br>&lt;tit1&gt;Drogi Piotrze