przerwa w getcie i obozach za długo trwała), więc pomagał sobie palcami jak na gitarze, a ZoĄla, gdy coś nie wychodziło na fortepianie, to dogrywała na białej peruwiańskiej piszczałce. Przyjeżdżał i Achim. Ben posyłał mu bilet, choć Achim sam z łatwością mógł go sobie kupić. Miał już kilka sklepów z muzyką, klasyczną i rozrywkową, mówił po angielsku i czytał "Wall Street Journal". Jego ojczym umarł na serce, a brat wyprowadził się do Berlina, ale Achim nie wrócił do swego prawdziwego nazwiska. Wolał być Niemcem. Jedyny potomek po wymordowanej rodzinie. I nie ożenił się, choć przyjaciółka urodziła mu syna.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Wirginia 1994-Floryda 1995