było od czasu do czasu kupić w "ławoczce". Jaśce ręce omdlewały, ale starała się nadążyć, aby nikt nie odszedł bez swojego kipiatku. Udało się napełnić ostatni kubek na pięć, sześć minut przed gwizdkiem, czyli każdy zdąży jeszcze wypić. Kiedy skończyła nalewanie, w oczach ćmiło, poczuła się wycieńczona i mokra jak mysz. Kocioł był próżny. Wygasiła płomień na palenisku.<br>Świstawka zabrzmiała przeciągle trzy razy, wszyscy wrócili do roboty i po chwili pyrkotał już walec parowy. Jaśka usiadła na progu szopy. Czuła pod czaszką doskwierający ból, a gdy przechyliła głowę, dokuczliwe pulsowanie w skroni. Zastanawiała się, czy zażyć proszek zaraz, czy dopiero na