dziewczynki. Sprawiają, że macierzyństwo pani Luizy było pasmem euforycznych przeżyć. Bez problemów w rodzaju kupy &lt;orig&gt;niezrobionej&lt;/&gt; do nocnika, bez złości z powodu wyrzynających się zębów, bez płaczu z powodu kolek.<br><br>Na jasnym horyzoncie szczęśliwej egzystencji Luizy pojawiła się chmura. Mąż marzy o drugim dziecku. Luiza jest przerażona. Tłumaczy mężowi: niech, na Boga, da jej przez chwilę odpocząć.<br><br>&lt;tit&gt;Nie jestem służącą&lt;/&gt;<br><br>Przekonanie Wioletty o konieczności podjęcia walki o szanowanie praw opiekunek wynika, to jasne, z doświadczenia i opowieści koleżanek po fachu. Oczywiście, opowieści są lustrzanym odbiciem horrorów z niańkami w rolach głównych, które opowiadają sobie matki zatrudniające opiekunki. Wiola jest skarbnicą branżowych anegdot