odzyskać tylko dzięki głębokim obozowym przyjaźniom. Mogli ją też stracić całkowicie - brutalnie zdeptani w walce o obozowy byt. Rozpacz z powodu śmierci najbliższych mogła wprowadzić w stan całkowitego znieczulenia i obojętności na los własny. Mogła również wyzwolić odwagę straceńców, lecz także dobroć dla wszystkich cierpiących, taką dobroć, jaka się rodzi na dnie cierpienia.<br>Inna była miłość tych, którzy wspólnie znaleźli się w tym samym obozie koncentracyjnym. Niezależnie od tego, czy mogli być razem (na przykład matka i córka), czy też dzieliły ich podziały obozowej przestrzeni (na przykład mąż i żona), bliskość przestrzenna i wspólnota cierpień wyzwalać mogła postawy dynamiczne, postawy bohaterskie. Rosła