Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
zarysowanym środowisku.
W Listach Elżbiety Rzeczyckiej (obejmujących dwadzieścia jeden listów) sięgnęła Tańska do znanej formy powieści epistolarnej, zmodyfikowanej w ten sposób, iż adresatka listów – Urszula – nie uczestniczy w korespondencji. Intymne, szczere i naiwne zwierzenia płyną tylko z jednej strony. Ukazują dzieje młodej szlachcianki z prowincji, która dostaje się na dwór magnacki i usiłuje zdobyć fawory pani, księżny wojewodziny Augustowej Czartoryskiej. Listy, które mają wyraźne cechy powieści psychologicznej, są zarazem wyrazistym dokumentem obyczajowym. Ukazują najpierw dworek dzierżawcy, ojca Elżbietki, typowego szlachcica-sarmaty, butnego, lekkomyślnego, nieokrzesanego. Pełen wiary w moc karabeli po przodkach ginie od pałki hajdamackiej. Listy przedstawiają także środowisko klasztorne
W Listach Elżbiety Rzeczyckiej (obejmujących dwadzieścia jeden listów) sięgnęła Tańska do znanej formy powieści epistolarnej, zmodyfikowanej w ten sposób, iż adresatka listów – Urszula – nie uczestniczy w korespondencji. Intymne, szczere i naiwne zwierzenia płyną tylko z jednej strony. Ukazują dzieje młodej szlachcianki z prowincji, która dostaje się na dwór magnacki i usiłuje zdobyć fawory pani, księżny wojewodziny Augustowej Czartoryskiej. Listy, które mają wyraźne cechy powieści psychologicznej, są zarazem wyrazistym dokumentem obyczajowym. Ukazują najpierw dworek dzierżawcy, ojca Elżbietki, typowego szlachcica-sarmaty, butnego, lekkomyślnego, nieokrzesanego. Pełen wiary w moc karabeli po przodkach ginie od pałki hajdamackiej. Listy przedstawiają także środowisko klasztorne
zarysowanym środowisku.<br> W Listach Elżbiety Rzeczyckiej (obejmujących dwadzieścia jeden listów) sięgnęła Tańska do znanej formy powieści epistolarnej, zmodyfikowanej w ten sposób, iż adresatka listów – Urszula – nie uczestniczy w korespondencji. Intymne, szczere i naiwne zwierzenia płyną tylko z jednej strony. Ukazują dzieje młodej szlachcianki z prowincji, która dostaje się na dwór magnacki i usiłuje zdobyć fawory pani, księżny wojewodziny Augustowej Czartoryskiej. Listy, które mają wyraźne cechy powieści psychologicznej, są zarazem wyrazistym dokumentem obyczajowym. Ukazują najpierw dworek dzierżawcy, ojca Elżbietki, typowego szlachcica-sarmaty, butnego, lekkomyślnego, nieokrzesanego. Pełen wiary w moc karabeli po przodkach ginie od pałki hajdamackiej. Listy przedstawiają także środowisko klasztorne
