produktu i podziału dochodu). Inaczej mówiąc, zapewnienie wzrostu gospodarczego miało przynieść wszechstronny rozwój. <br>Od początku swego istnienia Sekretariat ONZ nie szczędził wysiłków, aby nadać tej kwestii priorytetową rangę we współpracy międzynarodowej i przekonać kraje bogate o obowiązku dopomożenie krajom biedniejszym i zniszczonym przez wojnę. Nie tutaj miejsce, aby oceniać szczegółowo na ile się to przedsięwzięcie powiodło. Ograniczę się do kilku uwag. <br>Bilans osiągnięć praktycznych w zestawieniu z oczekiwaniami i realnymi możliwościami jest nader skromny, gdyż zabrakło ku temu woli politycznej w krajach bogatych; zrozumiała jest zatem frustracja tzw. Trzeciego Świata. Jednakże błędem byłoby niedostrzeganie faktu, że dzięki licznym konferencjom ONZ, poświęconym różnym