w szybkim tempie zaczyna wilgotnieć od potu. Mięśnie, przygotowując cię do ucieczki, napinają się jak sznurki marionetki. Rzucasz słuchawkę i w panice zaczynasz biegać po mieszkaniu, zasłaniając wszystkie okna. Gdy po raz trzeci sprawdzasz zamki w drzwiach, twoje nerki pracują w dwójnasób, za to żołądek przestaje trawić, jakby szykował się na najgorsze. Rano ze zdziwieniem zauważysz na ramieniu wielkiego siniaka - musiałaś się uderzyć biegając gorączkowo po domu, ale twoja tolerancja bólu zmieniła się do tego stopnia, że nawet nie poczułaś uderzenia.<br>Gdy telefon już dawno zamilkł, ty jeszcze długo nie możesz się uspokoić: oddychasz szybko i płytko, zwiększając ilość tlenu we krwi