Arafatowi&lt;/&gt;, który powitał &lt;name type="person"&gt;Ojca Świętego&lt;/&gt; niemal jak władca chrześcijańskiego państwa: &lt;q&gt;"Wasza Świątobliwość, dziś następca świętego &lt;name type="person"&gt;Piotra&lt;/&gt;, skały, na której został zbudowany Kościół, powraca do swoich korzeni, przynosząc nadzieję ziemi &lt;name type="place"&gt;Palestyny&lt;/&gt; i jej ludowi"&lt;/&gt;.<br>- Nikt nie może ignorować tego, co lud palestyński musiał wycierpieć w ostatnich dziesięcioleciach. Wasza udręka dzieje się na oczach świata. I trwa zbyt długo - mówił podczas uroczystości powitania &lt;name type="person"&gt;Jan Paweł II&lt;/&gt;. Podkreślał wagę tych słów, uderzając ręką w pulpit.<br>W przemówieniu &lt;name type="person"&gt;Arafata&lt;/&gt; znalazły się słowa, których nie było w przekazanym wcześniej dziennikarzom tekście: &lt;q&gt;"Wasza obecność w &lt;name type="place"&gt;Betlejem&lt;/&gt;, w okupowanej &lt;name type="place"&gt;Jerozolimie&lt;/&gt;, w okolicach &lt;name type="place"&gt;Jerycha&lt;/&gt; i w obozie &lt;name type="place"&gt;Deheisha&lt;/&gt;, gdzie mieszkają