zapachu (częstość impulsacji) zależy od liczby cząsteczek odoranta wchodzących w kontakt z odpowiednimi receptorami, a więc pośrednio od stężenia tego związku we wdychanym powietrzu. Zależność intensywności zapachu od stężenia odoranta opisuje się, wykorzystując prawo Webera-Fechnera lub Stevensa.<br>Pierwotna wersja prawa Webera-Fechnera została sformułowana w pierwszej połowie XIX wieku na podstawie wyników wykonanych przez Webera badań percepcji głośności dźwięku, ciężaru i wzrokowej oceny długości. Weber stwierdził, że: &lt;q&gt;"Jeśli porównywane są wielkości bodźców, na naszą percepcję oddziałuje nie arytmetyczna różnica między nimi, lecz stosunek porównywanych wielkości".&lt;/&gt; Wykazał, że stosunek najmniejszej zauważalnej różnicy między bodźcami (&#135;X) do bezwzględnej wielkości bodźca (X) ma