bardzo samotna. <br><br>Adela odtrąciła mnie. <br><br>Ojca zraniłam. <br><br>W domu ciocia Kazia, która coraz bardziej dziwaczała, leżała <br>cały dzień zamknięta w swoim pokoju z kompresem lub <br>płatkami cytryny na czole, a Katarzyna od czasu owej awantury <br>ze zdunem nie odzywała się prawie do mnie. <br><br>Na podwórzu siedziałam całymi godzinami na ławeczce, <br>na próżno oczekując Adeli. Adela nie przychodziła <br>teraz wcale. Nie chciała mnie już nawet widzieć. Zosia <br>i Wicuś bawili się całymi dniami - sami, dziwnie <br>opuszczeni i zaniedbani. Pewnego dnia zauważyłam nawet, <br>że przyglądają się tak szczególnie bułce, <br>którą przyniosłam sobie na śniadanie, że oddałam <br>ją im natychmiast. Doznałam dziwnego ściśnięcia <br>serca: więc