także Jerzego Putr., grywałem też w pokera z niezmiennym - ma się rozumieć - szczęściem. W pierwszych dniach maja jeden z najlepszych zawodowych graczy imieniem August poprosił mnie o rozmowę na stronie, udaliśmy się więc na mecz stulecia i tam, samotni w tłumie, rozpoczęliśmy pogwarkę. August zaproponował mi wyjazd do Iks, miał na sto procent pewne wiadomości, iż w tamtejszym tajnym kasynie nie pojawili się dotychczas szulerzy z prawdziwego zdarzenia, ładowani frajerzy grali z całkowitym poczuciem bezpieczeństwa. Nie pamiętając o Henryku (pochłaniało mnie wrabianie w konia niejakiego Seweryna) odmówiłem, motywując to mnogością ładowanych frajerów na miejscu: wówczas August, znając moją słabość do prac społecznych (której