niechęcią do rządzącego obozu stronników ugody, ze współczuciem dla uciśnionego ludu. Hasła poprawy doli chłopa, pociągnięcia go do walki za ojczyznę nie miały zresztą pokrycia w jasnym programie likwidacji stosunków feudalnych - konkretnie pańszczyzny. Ruch narodowowyzwoleńczy lat dwudziestych obejmował w zasadzie warstwy "oświecone"; przygodnie szukał kontaktu z ludem miejskim, nie sięgał na wieś, choć o sprawie chłopskiej pamiętał.<br>W Królestwie Polskim cała burżuazja i większość szlachty folwarcznej nie chciały narażać realnych, konstytucyjnych korzyści w pogoni za niepodległością. Także w Poznańskiem i na wschód od Bugu ziemiaństwo rozmyślało o zjednoczeniu z Królestwem, ale raczej legalnymi środkami. Ruch nielegalny ogniskował się w Polsce, jak w