przed wyścigami i okazało się, że do Charlottenlund jechać nie może. Pojechałam zatem sama.<br>W konie na torze coś wstąpiło. Robiły falstart za falstartem i każda następna gonitwa zaczynała się z coraz większym opóźnieniem. Ostatnia odbyła się o wpół do jedenastej. Wygrałam w niej jakieś drobne pieniądze i musiałam czekać na wypłatę, następnie poszłam przez kompletnie ciemny las i nie mogłam iść szybko, nie widząc, co mam pod nogami, następnie uciekł mi najbliższy pociąg do Kopenhagi i w rezultacie tych wszystkich opóźnień dotarłam do Aller&lt;symbol desc="oslash"&gt;d za dziesięć dwunasta. O północy znalazłam się przed domem Alicji.<br>Wówczas dopiero stwierdziłam, że nie mam przy